Aangkomen in Baraka, Congo; Wauw!

Vanochtendvroeg om 09:00 uur vertrokken we vanuit Bujumbura. Met de koffers bovenop de Toyota Landcruiser vertrokken we richting de grens met Congo. Na enkele kilometers stad, zagen we de schoonheid van de natuur op ons afkomen. Prachtige palmbomen, vergezichten naar de bergen van Congo en waterrijke akkers met gewassen. En overal langs de kant mensen achter
kleden met waren, moeders met kinderen in een draagdoek op de rug, woningen in alle soorten maten en staten.

Bij de grens tussen Burundi en Congo aangekomen, worden we vriendelijk ontvangen in een kantoortje van een Burundese douane-ambtenaar. Hij begon, bij het horen dat we uit Nederland kwamen, over of we ook Amstel bier dronken? Wij zeiden natuurlijk ja, maar eigenlijk vinden we dat helemaal niet lekker 😉 Hij vond het prachtig. Het lokale bier was niet goed genoeg voor hem, Heineken (ook beschikbaar) was te duur. Grappig. Hij boodt zelfs bij het teruggegeven van onze paspoorten aan dat we op de terugreis met hem een biertje gingen
drinken in de stad.

De grens over naar Congo moesten we natuurlijk gelijk weer onze paspoorten inleveren omdat de Congolese douaniers ook willen weten wie hun land binnenkomt. Meest grappig was, nadat we akkoord hadden, dat we bij de ingang van het gebouw naar onze Jeep liepen en nog 5 meter moesten lopen, toen een agent zei dat we toch echt door het gebouw moesten lopen… tja. Congolese logica. Dus weer terug, door het gebouw en weer op het zelfde punt uitkomen… Nu in de Jeep opweg naar Baraka.

Onderweg naar Baraka zagen we prachtige mensen, enthousiaste kinderen die zwaaiden naar ons ‘Mzungu’ (blanken).

Voor Jan was de trip een feest van herkenning. De veelkleurigheid en de levendigheid van de mensen raakt hem in het hart. Roland beschreef het als de vallei van California. Prachtige groene omgeving, paradijselijk. De mensen zijn vrolijk, prachtige kleuren qua kleren, maar als je goed kijkt, zijn de kleren versleten.

Yolenta werd geraakt door het uitdelen van zakken graan door organisaties aan de dorpelingen. Het zette haar stil bij de extreme armoede. En haar raakte het aantal rebellen; vele jonge mannen met geweren die langs de kant zitten. Ze wachten op inburgering in het Congolese leger. Ze doen letterlijk en figuurlijk niets, maar zitten wel met automatisch geweer zich doelloos te vervelen.

We hebben zelfs een Nederlandse tolk. Deze Burundees Christoffer is gevlucht tijdens de burgeroorlog. Hij heeft in Nederland gestudeerd en heeft naast een Burundees en Congolees ook een Nederlands paspoort.

Ow de stroom raakt op. We werken op accu’s nu. Wordt vervolgt morgen. Dan gaan we op veldbezoek naar de projecten. Onder andere een visserij project.

Groeten namens het team; Jaap